Livin' the goodlife

Reisverslag nummer twee. Iets later dan verwacht. Maar de dagen hier in Australië zijn gewoon te kort, dus aan schrijven kom ik niet echt toe.

Op onze eerste planning stond een maand voor Brisbane. Maar inmiddels hebben we geleerd dat we ons niet echt aan onze planning houden. Per dag kan onze planning weer veranderen en wordt er een stad van de trip geschrapt of aan toegevoegd. De reden voor ons vroegtijdige vertrek uit Brisbane was het niet makkelijk vinden van werk. En aangezien we hier onze tijd niet willen verdoen was de keuze snel gemaakt.

De eerste vier dagen van Brisbane hebben we in een hostel gezeten en daarna twee weken in een shared house (een soort studentenhuis). Brisbane is een fantastische stad. De meningen zijn erg verdeeld, maar voor ons voelde het al een beetje als thuis. Helaas is er geen strand dicht in de buurt van Brisbane, maar om dat probleem op te lossen is er een stads strand gemaakt. Een nepstrand in een park midden in de stad. Zodra je niet meer in een hostel zit veranderd je ritme ook. Aan de ene kant is dat natuurlijk heerlijk. Aan de andere kant krijg je al snel weer de sleur in je dagelijkse leven. Daarom probeerde Linde en ik zoveel mogelijk te doen en te zien in en rondom Brisbane. Zo zijn we naar een bierfestival geweest (te danken aan linde haar oude collega´s), naar marktjes, museum, wandelen in een national park en naar Moreton Island waar het water helder blauw is het strand wit. Soms pakte we gewoon de trein naar een stadje om wat anders te kunnen zien. Hier liepen we dan langs de pier of van het ene stadje naar de andere.

Na twee en een halve week in Brisbane was het weer tijd om verder te reizen. Volgende plaats op onze lijst was Noosa. De plek waar onze kampeer en kano trip zou plaatsvinden. Helaas bij aankomst in Noosa gaven de weersvoorspellingen slecht nieuws. Regen, regen, regen en nog eens regen. Al drie maanden hadden ze geen regen gehad in Noosa en dat werd tijdens ons zesdaagse verblijf eens goed ingehaald. Lin en ik hadden nog de stille hoop dat het tijdens ons kampeeravontuur misschien wat minder zou worden, maar nee. De ochtend van onze kampeer/ kano trip was het nog droog. Per tweetal kreeg je een waterbestendige ton waar we onze waardevolle spullen en kleren in konden doen. Na het inladen van de boot werden we naar onze vertrekplek in de Everglades (het natuurgebied) gebracht. Per twee personen kreeg je een kano en deze moest worden volgeladen met je koelbox, jerrycan met vijf liter water, een kookset, de ton met kleren en een waterbestendige ton met de tent erin. Ik denk dat we het zo´n vijf minuten droog hebben gehouden voordat de eerste stortbui uit de hemel kwam vallen. Alles wat we aan hadden was meteen zeiknat. Gelukkig kon iedereen er de humor nog van inzien. Na zo´n twee uur kanoën kwamen we aan bij ons kamp. Het enige wat er stond waren drie picknicktafels. Na het uitladen van alle kano´s moesten de tenten worden opgezet. Omdat de meeste tenten niet meer in zeer goede staat waren (denk aan gaten in de buitentent) was het van groot belang dat iedereen een zeil boven de tent spande. Al staande op hekken, elkaar optillend en met onze handen gravend in het zand om stokken vast te zetten hebben we mooi zeiltje weten te spannen boven onze tent. Omdat het non stop aan het regenen was, en dan heb ik het niet over miezerregen, was het nog een hele taak om die tent op te zetten. Ja paps, je zou trots op ons zijn geweest als je ons daar samen onze zeilconstructie had zien bouwen. Al die jaren van kamperen kwamen nu mooi van pas. Nadat alle tenten stonden was het tijd om op te warmen. Omdat deze trip meestal niet plaats vindt in de regen was er ook geen schuilplaats. Daarvoor moesten we naar een picknickplaats tweehonderd meter verderop. Op dit moment was iedereen nog steeds vrolijk. Bij vier picknicktafels die overdekt waren hebben we de rest van de dag gespendeerd met het spelen van drankspelletjes en het ¨koken¨ van eten. Onze eerste nacht in onze tent verliep goed. Afgezien van het feit dat de matjes de grond niet veel zachter maakten. Gelukkig hadden Lin en ik de tent goed neergezet. In tegenstelling tot een aantal anderen kampgenootjes die wakker werden in een plas met water. Dag nummer twee, de spirit was inmiddels al iets minder bij iedereen. Nu regende het nog meer dan de dag daarvoor. Bijna niet mogelijk zou je denken. Iedereen was de hele tijd nat en opdrogen werd steeds moeilijker. Maar wij waren gekomen om te kanoën en dat is ook wat we hebben gedaan. Dus ging iedereen in zwembroek of bikini en poncho of regenjas er overheen de kano in. We hebben een aantal uur gekanood en toen was iedereen koud en hongerig. Inmiddels begonnen onze lippen de kleur paars te krijgen. Terug bij ons kamp kwam er een medewerkers, die daar met een groep voor een dagtrip was, naar ons toe om ons te vertellen dat we een dag eerder terug konden komen. Het weer zou die nacht alleen nog maar erger gaan worden. Na groepsoverleg hebben we besloten om terug te gaan. Inmiddels lag er in elke tent water en een tweede nacht was niet meer leuk geweest. Binnen een uur moesten alle tenten worden afgebroken, spullen worden ingepakt en de kano´s worden volgeladen. Een in het water gelopen kano trip, maar wel een trip waar we met veel lol op terug kunnen kijken. Een kampeer ervaring rijker.

Na Noosa zijn we naar Fraser Island gegaan voor een dagtour. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld. Tijdens de tour zijn we door het regenwoud gereden naar Lake McKenzie. Een prachtig meer in het midden van het eiland. Na wat zwemmen in het meer stond er een bbq voor ons klaar. Onze tourgids zei nog zo van te voren; ¨kijk uit voor de kookaburra¨. Deze vogels zitten in de boom te wachten tot iemand even niet op zijn bord let, vliegt er op af en pakt zo de steak. En drie keer raden op wie die vogel af vloog... Linde. Even letten ze niet op terwijl ze haar bord in haar linkerhand had en met de andere hand salade wilde opscheppen. Ik riep nog ¨Lin, kijk uit!¨ en terwijl ze mij aankeek vloog de vogel recht op haar af. In haar reactie zwaaide ze haar bord omhoog. Gevolg; al haar vlees op de grond in het zand. Hilarisch moment om te zien. Die blik in Linde haar ogen. De mensen die haar goed kennen zullen wel weten welke blik ik bedoel. Verder hebben we op het eiland nog wilde dingo´s gezien en kleine wandeling gemaakt door het regenwoud.

We hebben niet overnacht op Faser, want na onze kanotrip hadden we wel even genoeg van kamperen. Dus zijn we afgezet in Rainbow Beach. Een heel klein stadje met als centrum één straat. En dat was bijna het hele dorp. Bij Rainbow Beach zaten we voor het eerst in een hostel waar een kampvuur toegestaan was. Hier hebben we dan ook de hele avond heerlijk bij het kampvuur gezeten en biertjes gedronken. Na één nachtje hier zijn we voor twee nachten naar Hervey Bay gegaan. Ook weer een klein stadje, maar erg mooi. Na Hervey Bay zijn we voor één nacht naar Bundaberg gegaan. Het plaatsje waar ze de Australische Bundaberg rum maken. Hier hebben we een rondleiding in de fabriek gekregen en een kleine rum proeverij gehad.

En nu, nu zitten we in 1770/ Agnes Water. Weer een prachtig klein stadje met mooie stranden. Gister hebben we voor het eerst in tijden helemaal niets gedaan. We hebben de hele dag bij het zwembad gelegen en een bbq lunch gehad. Vandaag stond een dagje surfen op de planning. Een prachtig leventje op deze manier, toch? Ik moet eerlijk toegeven dat ik het niet werken totaal niet mis. Het bevalt me eigenlijk wel zo. Zoals het er nu uit ziet willen we gaan proberen om wat werk in Cairns te vinden. Maar zoals ik eerder al zei, onze planning kan zo weer veranderen.