Eerste weken Australië

Nou hier zit ik dan. Inmiddels in Brisbane. Er zijn twee en een halve week voorbij gegaan en linde en ik hebben al zo veel gezien en gedaan. Ik zou niet weten waar ik moet beginnen met vertellen. Dus om het voor mezelf en voor jullie makkelijk te maken beginnen we gewoon letterlijk bij het begin; Sydney.

Na ongeveer achterveertig uur reizen, een paar zeer rode ogen, een high gevoel en een lichtelijke evenwichtsstoornis zijn Lin en ik dan eindelijk aangekomen in Sydney. Toen beide nog zeer optimistisch over ons “moe-heids” gevoel. Iets wat ons later nog zwaar is tegengevallen.
Onze aankomst in Sydney verliep gemakkelijk. Een suttlebus bracht ons naar de stad en dropte ons letterlijk voor ons eerste hostel af. Een reusachtig groot hostel met 500 bedden. Naar onze mening dan ook iets te massaal, te jong volk en een zeer hoog groep 8 kamp-gehalte. In dit hostel hebben we een paar Finse meiden ontmoet waar de rest van onze tijd in Sydney mee zijn opgetrokken. En nee Paul ze zijn geen familie van Toela Titine (ik heb het voor je naargevraagd).
Sydney is een grote, mooie stad. Zeer druk, maar in de binnenstad is alles schoon (loop 30 minuten buiten het centrum en je zit in een andere wereld). Zo heb je dan ook midden in het centrum een prachtige botanische tuin waar alles groener dan groen is.
Onze eerste vier dagen hebben we in een hostel in hartje centrum van Sydney doorgebracht. Geen zeer wilde avonden hier, voor ons doen dan. Door de jetlag vielen mijn ogen rond 21:00 uur meestal al dicht en na een paar glazen Goon (een goedkope versie van wijn die je per 5Liter in een doos koopt voor $14, waarvan men zegt dat er vis en ei producten in zijn verwerkt) had ik het wel gehad. Vier glazen van dit wonderdrankje geeft je een hoofdpijn alsof je een fles rum soldaat hebt gemaakt.
Het tweede hostel was ongeveer op twintig minuten loopafstand van het centrum. Een ietswat alternativer hostel. De gemiddelde leeftijd lag hier gelukkig niet rond de negentien/twintig jaar. Met gevolg; iedereen blowde en dronk zich hier elke avond graag naar de klote.
Het hostel leven is iets nieuws voor mij. Voordat ik naar Australië kwam had ik nog niet eerder is een hostel overnacht. Het is dan ook elke keer weer een verrassing wat je gaat aantreffen als de deur van je kamer open doet. In welke staat is mijn matras? Is het wel schoon? En waarom stinkt de kamer toch zo? Ook kakkerlakken komen 's avonds graag buiten in de tuin op bezoek. Het zijn gelukkig “kleintjes”.
Na acht dagen centrum Sydney hebben lin en ik voor de rust van Bondi gekozen. De locatie die ons duidelijk heeft gemaakt hoe makkelijk verbranden hier gaat. Zo hebben Linde en ik dan ook al een top-3 gemaakt van de meest vreemde plekken om te verbranden. Op nummer 1 staat mijn verbrande oogkas, rond om mijn oog verbranden waardoor het lijkt alsof ik een stomp op mijn oog heb gehad. Gevolgd door een goede nummer 2 van Linde; verbranden door je shirtje heen. Met een gedeelde nummer 3 van linde en mij, waarbij linde haar navel heeft verbrand en ik achter mijn oor ben verbrand. Linde haar verbrande voeten haalt de de top 3 net niet. De plek was niet bijzonder genoeg, maar dat ze op haar verjaardag met sokken aan op het stand lag was een mooi momentje om te zien.

Hoogte punten Sydney:
Vijf uur wanderling door de Blue Mountains (geen slang of reuze spin gezien)
Manley Beach
Opera House en Sydney Harbour bridge (overdag en 's avonds)
Stadswandelingen en elke dag kunnen lunchen in het park
Karaoke in een private room

Omdat Linde en ik toch nog niet helemaal kunnen wennen aan het alles links doen hier. Zo loop ik nog regelmatig de verkeerde roltrap op. Leek het ons toch beter om voorlopig nog niet te gaan rijden hier. Om het onszelf maar makkelijk te maken hebben we een hop on- hop off busticket gekocht die ons van Sydney naar Cairns brengt met de mogelijkheid om op en af te stappen in een groot gedeelte van de tussenliggen plaatsen aan de oostkust. Met Byron Bay als tweede stop op de planning. Een hippie stadje met geweldige standen om te surfen. Dat konden wij natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan. Dus... surfles!! Het gaat precies zoals je het je voorstelt. Oefenen op het stand en hup de zee in. Voor de grapjassen onder jullie die altijd mijn prachtige voetenstand belachelijk hebben gemaakt. Misschien hebben jullie gelijk. Ook hier werd ik direct als goofy feet-er bestempeld. Gelukkig kregen we een mega board wat het mogelijk maakte dat Linde en ik meteen allebei de eerste keer konden opstaan. We hebben alleen op de white wash gesurft. Het overige, witte gedeelte van een golf. Nou moet ik wel zeggen dat het board erg groot was, dus ik ben benieuwd hoe het gaat als we de volgende keer een kleinere versie krijgen. Deze zeer geslaagde eerste surfles heeft de surfbabe in ons losgemaakt en doet ons smaken naar meer, afgezien van het veels te zoute zeewater, geschaafde knieen en de spierpijn. Drie dagen in Byron Bay was voldoende voor ons.

Next on the list was Surfers Paradise. Een zeer moderne versie van het “Sunny Beach” van Australië. Hier draait het voornamelijk om nachtclubs. Waarbij de Australische dj's niet weten wat goede muziek is. Naar mijn mening niet heel bijzonder. Ons tweedaagse verblijf was meer dan voldoende.

Volgende gedeelte van onze reis BRISBANE.

Wordt vervolgd.