Einde East Coast Trip

Het is weer tijd voor een nieuw reisverslag. De laatste keer dat ik een verslag schreef zaten we in Agnes Water. Momenteel zitten we in Melbourne.

In de tussentijd hebben we nog wel een aantal tussenstops gemaakt. Na Agnes Water zijn we met de nachtbus naar Mackay vertrokken. Om 4:30 's ochtends kwam we aan in deze stad. De eerste paar uur hebben we doorgebracht in de kantine van het tankstation. Ik denk dat we hier meteen alle plaatselijke gekken van Mackay hebben gezien. Tijdens de zonsopgang zijn we richting de stad gelopen. Deze stad, en vooral de eerste dag, was een avontuur voor ons. Amper geslapen, proberen wakker te blijven en wachten tot het hostel om 8:00 uur open zou gaan. Maar natuurlijk nemen ze het met het enige hostel in de stad Mackay niet zo nauw met de openingstijden. Dus drie kwartier wachten kon er ook nog wel bij. Bij check in kregen we een upgrade naar een tweepersoonskamer met airconditioning en een eigen koelkast. YES dachten wij! Helaas was de vreugde maar van korte duur. Na het droppen van onze tassen zag Linde een kakkerlakje lopen in de kamer. Wij zijn geen mietjes dus hebben we het beestje aangevallen met onze deobus. Maar het bleef niet bij dit ene monstertje. Na het dicht doen van de deur vonden we er nog een aantal op de deur en in de hoek. Fijn... wij hadden de kamer met een kakkerlakkennest. Gelukkig konden ze ons overplaatsen naar een andere “kakkerlakke vrije” kamer. Mackay is een redelijke groot, en moderner dan wij hadden verwacht, stadje. Omdat we ons niet heel fijn voelde in het hostel (er lagen overal dode wespen in het hostel. Waarom weten wij ook niet) hebben we onze dagen volgepland met wandelen door de stad, shoppen en aan het water liggen bij de lagoon. Na twee dagen Mackay zijn we richting Airlie Beach gereden. Een prachtig stadje aan de Whitsundays. De zee is blauwer dan blauw, maar helaas kun je er niet in zwemmen vanwege het kwallenseizoen. Vanuit hier hebben lin en ik onze Whitsundays zeiltocht gedaan. Dit was een van de mooiste dingen die wij tot nu toe heb gezien in Australië. Helaas hadden we weer last van onze “tripcurse” en regende het de tweede dag. Maar dat nam het plezier niet weg. Het snorkelen hier is fantastisch. Ik heb nog nooit eerder in mijn leven zo veel verschillende vissen gezien in alle soorten en maten. Helaas hebben we geen schilpadden gezien, maar wel een pijlstaartrog op twee meter afstand en een haai die lag te relaxen op de bodem van de oceaan terwijl ik er bijna boven langs snorkelde. Na twee dagen op deze boot en helaas weer een zware goon hangover (hier ontkom je gewoon nooit aan) konden Linde en ik niet wachten om weer op het vaste land te staan. Maar eenmaal op het vaste land geven je bootbeentjes je nog steeds het gevoel alsof je op een boot loopt. Onze plannen om na de zeiltocht verder te reizen werd twee dagen uitgesteld door de cycloon die in Cairns begon en langs de kust naar beneden kwam. Maar eerlijk, Airlie Beach is geen verkeerd stadjes om vast te zitten. Linde en ik hebben nog geprobeerd om hier een wandeling te maken in het gebergte, maar we zijn denk ik niet verder gekomen dan 700 meter. Je had ons moeten zien. Daar liepen we dan met zijn tweetjes op een pad van nog geen halve meter breed. Linde voorop met een stok zwaaiend zodat we niet in een spinnenweb zouden lopen. En ik er achteraan ineengedoken uit angst voor al het enge wat in Australië rondkruipt. Ineens stopt Linde en wijst naar een spinnenweb zo groot als een handdoek. En een spin dat er in zat! De tranen sprongen me bijna in de ogen. Ja, ja ik weet het ik ben een meid van zesentwintig jaar. Maar mijn angst voor spinnen neemt niet af. Natuurlijk zijn wij twee grote meiden en hebben we ons meteen omgedraaid en zijn we terug gelopen. Om vervolgens een hagedis tegen het lijf te lopen van meer dan een halve meter lang die over het pad liep en besloot om daar maar eens even in de zon te gaan chillen. Gevangen tussen een hagedis en een reuze spin. Wat een heerlijk land is Australië toch ook. Na zo'n vijf minuten besloten we dat we toch maar langs de hagedis moesten gaan rennen wilde we wegkomen uit dit bos. Zo dapper als ik ben heb ik Linde natuurlijk voor laten gaan.

Na Airlie Beach hebben we de bus richting Townsville gepakt en vanuit hier zijn we met een ferry naar Magnatic Island gegaan. Hier zaten we in een soort backpackers resort aan de zee. Op dit eiland hebben we hebben een auto gehuurd voor een dag en het hele eiland rondgereden, rock wallebi's gevoerd en geprobeerd koala's te vinden.
Na onze tweedaagse verblijf op het prachtige Magnatic Island zijn we voor een nachtje naar Townsville gegaan. Na Townsville hebben we nog nog twee dagen doorgebracht in Mission Beach.

Toen ik de eerste versie van dit verslag schreef zaten we nog in Cairns. Onze eindbestemming van de “east coast” trip. Wel raar dat, dat gedeelte van de reis er nu al op zit. We zijn al meer dan twee maanden in Australië. De tijd vliegt voorbij. Momenteel zitten we in Melbourne en is het gedaan met het mooie weer. Het is hier koud en regenachtig. Linde en ik lopen rond met een dikke muts en sjaal. Maar het heeft ook wel iets. Melbourne is een grote stad met een Europese sfeer. De komende dagen gaan we Melbourne maar eens goed ontdekken. Voor de rest van de weken staat de Great Ocean Road op de planning, gaan we naar outback van Australië met het centrum Uluru en als afsluiter pakken we nog een weekje Tasmanie.

Omdat we uiteindelijk niet zijn gaan werken in Australië hebben we hebben onze ticket om geboekt en vliegen twee weken eerder naar Thailand. En nee, we komen hierdoor niet eerder terug naar Nederland. We blijven mooi wat langer in Thailand!!